رشته تخصصی آهنگسازی (بزرگسالان)

واحد گوش کردن/خواندن + سازشناسی/فرم/ارکستراسیون:

«گوش‌کردن/خواندن» شروع دقیق‌ْشنوی و دقت در انتقال جنبه‌های عاطفی صدا برای هر موزیک‌آموز است. توانایی ابراز شنیده‌ها به شکل آواز جز‌ء جدایی‌ناپذیر آموزش، در بین قرن ۱۲ تا اوایل قرن ۲۰ بوده است؛ که نه تنها به تقویت شنیداری بلکه به نوازندگی، سازشناسی، فرم، شناخت ساختار و غیره کمک می‌کند.

واحد کُر (هم‌خوانی):

از آنجا که تا شروع قرن ۱۷، اجرای موسیقی عمدتا به عهده‌ی کُر بوده است، ما موزیک‌آموزان را با جنبه‌های رنگارنگِ کُر آشنا خواهیم کرد.

در همه‌ی مقاطع، موزیک‌آموزان با متدهای کُر از قرن ۱۲ تا به امروز، و گستره‌ی عظیمی از صدادهی‌های گوناگون آن، آشنا خواهند شد.

برای موزیک‌آموزان در این درس طی دوره‌های آموزشی، اجرا (کنسرت) در نظر گرفته شده است.

واحد سلفژ/دیکته موسیقی:

تا زمانی که موزیک‌آموز، با دیدنِ نُت صدای آن را تصور نکند، سلفژ تکلیف خود را انجام نداده است. از این رو در این متدِ آموزشی، “سلفژ “ به شکل مستقیم، بر آثار آهنگسازان متمرکز است.

در این متد، شنیدن چند صدای همزمان با دقت در همه‌ی پارامترهای صدا ، نه تنها “زیر و بمی” و “ریتم”

بلکه “وزن”، “رنگ صدایی” و “لحن”ِ هر صدا حائز اهمیت است.

همه‌ی تمرینات مستقیما از آثار برترِ موسیقی انتخاب شده‌اند که در آنِ واحد، موزیک‌آموز را با همه‌ی ابعادِ یادگیری آشنا کند.

همه‌ی این تمرینات با بهره‌گیری از “علوم شناختی” صورت می‌گیرند.

واحد پیانو تکمیلی:

نواختن پیانو برای یک آهنگساز (ترکیب‌کر) به دلیل کنترل ساخته‌‌ها الزامی است.

در “پیانو تکمیلی” هارمونی، کنترپوان و موسیقی معاصر به شکل عملی آموزش داده خواهند شد.